Nie ma samochodu bez opon. To oczywiste. Tyle tylko, że wielu kierowców, choć pedantycznie dba o mechanikę czy stan lakieru w swoim aucie, często zapomina o oponach. A to ważny element – o ile nie najważniejszy z punktu widzenia bezpieczeństwa jazdy. Przekonajmy się, co dyskwalifikuje opony z eksploatacji.

Pierwsza kwestia – wiek

Generalnie rzecz biorąc, ogumienie do samochodów osobowych nie powinno być eksploatowane dłużej niż 10 lat. I nawet jeżeli bieżnik jest jeszcze relatywnie dobry, a sama opona nie nosi śladów uszkodzeń, to ogumienie mające więcej niż 10 lat zwyczajnie nie trzyma swoich parametrów. Dłuższa jazda z takimi oponami grozi tym, że zwyczajnie zawiodą one w kluczowych momentach.

Uwaga – do momentu osiągnięcia wieku 3 lat od daty produkcji, opony mogą być sprzedawane jako nowe! Pozwala na to polskie i unijne prawo. Przez pierwsze 3 lata parametry opony nie ulegają zmianie, pod warunkiem wszakże, że nie jest ona używana.

Po drugie – uszkodzenia

Sam fakt, że w oponie powstała dziura nie jest jeszcze powodem do tragedii. O ile nie została naruszona wewnętrzna warstwa ogumienia, to nadaje się ono do eksploatacji. Wyjątkiem są jedynie uszkodzenia boku opony – tych z reguły się nie naprawia. Nie remontuje się również opon o najwyższych indeksach prędkości – z uwagi na fakt, iż mogłoby to być niebezpieczne dla użytkownika.

Po trzecie – bieżnik

To trochę tak, jak z butami. Jeżeli Twoje obuwie ma słabą podeszwę to ciągle się ślizgasz, prawda? Identycznie wygląda to tutaj. Generalnie, nie zaleca się eksploatowania opon o bieżniku niższym niż 2 mm. Owszem, choć ustawowo dopuszczalna wysokość bieżnika aut osobowych wynosi 1.6 mm to lepiej raczej nie dopuszczać do aż takiego starcia się warstwy na oponie. Poruszanie się autem z tak słabym bieżnikiem to wręcz proszenie się o kłopoty. Taka opona praktycznie nie zapewnia właściwie żadnej przyczepności do podłoża. O skręcaniu czy też hamowaniu awaryjnym lepiej chyba w ogóle nie wspominać. Zatem – lepiej wymienić!